Fanny + Alexander - A túa ausencia neste ar

1.- O TEMPO CURA MAIS ARRASA
2.- A TUA AUSENCIA NESTE AR
3.- A MORTE É MENTIRA
4.- O RUXIR DA TUA AUSENCIA
5.- XARDÍN DE INVERNO
6.- A PANTASMA DO ESPELLO
7.- EN CADA FERIDA
8.- CARREGAR O VACÍO
9.- MENTRES TODOS OS MEUS LIBROS ARDEN



1.- O TEMPO CURA MAIS ARRASA

Porque a terra hai moito tempo
que quedou ahi dos nosos antepasados 
e nunca tivo outro donos que os viciños en man común. 
Querémola tal e como nola deixaron os nosos visavós, avós e pais.

MULTIPLICARAS OS PEIXES E AS BOCAS
NACERAN SEREAS SALVAXES
ENTRE AS TUAS PAXINAS SALFERIDAS DE VIÑO E SANGUE
CHORREARAS A VIDA, OS RETALLOS DE HISTORIAS QUE AMOREAS DENTRO
FUXICHES TANTAS VECES OS RESTOS DOS QUE HABITACHES E TE HABITARON

LENTO AMARSE LENTO

LIMPARAS TANTAS VECES O LEITE DERRAMADO
A LISTA INTERMINABEL DE TAREFAS, A ESTRITA BUROCRACIA
DA FAMILIA, A VIXILIA

APRENDERAS A DELICADEZ CON QUE
OS DINOSAUROS AMORTIGUAN A CAIDA DO SOL AO OITAVO INTENTO

CUSTODIARAS A GORIDA, CONTARAS CONTOS MENTRES ARDE
A REALIDADE AOS TEUS PÉS

HABITUARASTE A EFICACIA COA QUE O TEMPO CURA MAIS ARRASA
ALGUN TESOURO E PROCURARAS A INTEMPERIE, TANTAS VECES,
RECONSTRUIRASTE TANTAS VECES

Letra: Adaptación dun versos de Marga Tojo
Spoken Word: Muller anónima da parroquia de Oliveira (Ponteareas)
Música: Fanny & Alexander


2.- A TUA AUSENCIA NESTE AR

A que olen esas flores de papel 
das que me falas cando invento a túa presenza?
A dor dun sol escuro
A hermeticidade de cen mil muros
A esperanza que rebenta cun estoupido nas tempas
                             Lucía Aldao                                

DESFONDEI TANTAS NOITES
NA PERCURA DO TEU SOÑO
ACORDEI COMA PANTASMA PENANDO
AO RITMO E COMPÁS DOS TEUS CHOROS
ALBISQUEITE ENTRE AS CORRENTES
DE NENOS ZOANDO A CORO
E NUNCA CONFUNDÍN A TUA VOZ ENTRE O BALBORDO
A PACIENCIA MÁIS INFINDA RECOMPENSÁBALA EN OURO
TRISCADO DO TEU CORAZÓN TAN NOBRE, O NOSO CHORADO TESOURO


HAI TEMPOS QUE NOS DEIXACHES A TUA AUSENCIA ETERNA NESTE AR
UN ARRECENDO TAN SILANDEIRO QUE SE O DEIXAS, FIRE MÁIS
DERROTA A RAZÓN MÁIS CAVILADA, ESGAZA NAS CARNES COMA UN PUÑAL
CÓMECHE A VIDA SE NON LLE FAS FRONTE. O INIMIGO MÁIS BRUTAL

O TEU RISO, O MÁIS TROULEIRO
A GARGALLADA E O TEU OLLAR
ERAN LUME DE VIDA, O CAMPO DA FESTA,
A FOLIADA, O FOGUETE, O REPENICAR
EXPLORAMOS TANTOS MUNDOS
MATÁRONNOS TANTAS VECES
TI EXPERTO EN ATOPAR A CHAVE,
EU EN ME BATER COS XEFES

Spoken Word: Lucía Aldao
Letra e música: Fanny & Alexander

3.- A MORTE É MENTIRA

Desafíote a ti morte
non veñas tan cautelosa
Chameite xa moita veces 
parece que de min non gostas
Levas fillas, levas nais,
deixas familias chorosas
E a min que te chamo sempre
por que logo non me atopas?
           Luz Fandiño

A MORTE É MENTIRA
UN TRAFEGO DE CARNES AO SON DO CUSPE
ABRENSE AS AUGAS, DIXO O FALSO PROFETA
FOI ELA QUEN SE ABRIU E PERNAS E PAREU ARDENDO

O RELOXO NOVO OXIDA, PINTA AS XEMAS DA COR DO CASTIÑEIRO,
DA COR DO MEU CABELO

NON SEI A TÚA, A MIÑA CARNE FAI FOGAR NA VIOLENCIA NÚA
I É MENTIRA

I EU XA NON SEI
SE A DOR É VERDADEIRA OU O COITELO ESTÁSEME A CREBAR
E TI XA NON ME SABES

NA MENTIRA EN QUE O INFERNO NOS BAILA
SABEN QUE O SABOR DA MORTE É O DO METAL
METAL QUE COÑECIMOS CANDO NOS ALENTABAN
UN SEGUNDO XOGO DE PULMÓNS

SE CADRA A UNICA VERDADE
É QUE TODOLOS HOXES
CAMIÑO COA FATIGA
E NESTE XANTAR DE TROLAS E MENTIRAS
COMÉMONOS NA ENCRUCILLADA

Letra: Adaptación duns versos de Xess Mondelo
Música: Fanny & Alexander

4.- O RUXIR DA TUA AUSENCIA

Trouxen augamel para agasallarte
e sentei na escada á agarda
Non chegabas nunca
e cansaba
Cosín cun fío os pensamentos todos
e abrín a porta. Saín.
Fun por trás de min deixando as pegadas no chan.
Non chegabas nunca.
                          Xela Arias

AGORA O SILENCIO TEN GADOUPAS
TODOS OS TIMBRES SON ADRENALINA
NON SEI CANTAS VECES SENTIN O LUME DA ATMOSFERA
XA ESPERTOU A LUZ

PODERIA ESTAR DEITADA TODO O OUTONO
COMO NUNHA ENFERMIDADE ESTRAÑA
ESCOITANDO O RUXIR DA TUA AUSENCIA

MARCHACHES E TODOS OS CAMIÑOS 
TEÑEN CHEIRO DOS TEUS PES 
E AS TUAS PEGADAS COMO MAQUINAS NO AGRO 
REMEXIDAS E ROMPENDO


E NON SON QUEN DE ATOPAR O APETITO
NEN AS FRASES NEN OS LOITOS SUFICIENTES NEN A PALLA
SUFICIENTE PARA TAPAR ESE CAMIÑO ABERTO EN CANLE

Letra: Adaptación duns versos de Arancha Nogueira
Música: Fanny & Alexander

5.- XARDIN DE INVERNO

Lambendo o sangue alleo das gadoupas,
destas unllas aguzadas con paciencia 
coas que rabuñaría na morte, avoa, 
para traerte de volta
Nun tatexo
no comezo das palabras
nas mans frías
no chan cuberto de flores
espida entre fume de restrollo
esluíndote como un pó de estrelas
                  Nuria Vil

DEDICAME SORRISOS AUTENTICOS
DESES QUE CHE QUEDAN GRAVADOS NA CABEZA PARA SEMPRE
I EU NON SEI SAIR DESE FOTOGRAMA
QUEDO BLOQUEADO NA EXPRESIÓN DO SEU ROSTRO
E DESDE AI SO CONSIGO IR CARA ATRAS
CANDO OS DOUS ESTABAMOS VIVOS

DAQUELA A VIDA DOEU TANTO QUE QUIXEN APRENDER A CAMIÑAR CARA ATRAS
PARA NON PERDELO NUNCA DE VISTA PARA NON ESQUECER NUNCA XAMAIS

ENTENDEME NON É QUE NON QUERE TELO PRETO
PERO ESA SENSACIÓN DE LEVAR A SUA AUSENCIA
TAN PEGADA NA ROUPA E NAS BAGOAS
FAIME PENSAR DEMASIADO
E ESTANCO EN NEBOA E POESIA GRIS

VOLVESE TODO CONTRADITORIO
PORQUE EL TEN A AMPLITUDE DUN ARCO DA VELLA MAXICO
BAIXO O QUE EU CAMIÑO
COS OLLOS Á ESPREITA AGARDANDO UN MILAGRE
MUDO DE POEMA E DE RECORDO
PORQUE ENTRE OS MEUS VERSOS TAMÉN HAI SITIO PARA TI

Letra: Adaptación duns versos de Ledicia Costas
Spoken Word: Versos de de Nuria Vil
Música: Fanny & Alexander

6.- A PANTASMA DO ESPELLO

A promesa do esquencemento 
é a manifestación máis violenta da memoria.
Entre poder saber e esquencer 
reside a vontade da memoria
A mesma promesa e violencia 
do recordo que nos escolle.
               Theresa P. Lousame

COS PÉS AFUNDIDOS NA AREA
VEXO MARCHAR A AUGA MAR DENTRO
RETIRÁNDOSE Á ESPERA DE QUE O TSUNAMI
VEÑA VARRER OS MEUS RESTOS
NON CHEGUEI PEDINDO NADA, MAIS AGORA
QUE ME QUEDA?

ARRASTRAR A SOMBRA QUE SON POLOS MUROS BRANCOS
COA PUNTA DAS UNLLAS RASCANDO A PINTURA
VAN CAENDO OS RECORDOS COMA PEL MORTA
E DESFANSE AS PALABRAS DAS COSTURAS 
SE O QUE NON SE NOMEA NON EXISTE,
QUE QUEDA DE MIN?

E FÓRA
O TRENZADO DAS VOSAS VOCES SOA TAN LONXE
XA NON HAI CAMPOS DE TRIGO AO SOLPOR
NIN A BARRA DOS BEIZOS ME RECONCILIA 
COA PANTASMA DO ESPELLO
QUE ME QUEDA SE NON ME RECOÑEZO?

QUIZAIS AS HORAS EN CALMA TRAIAN
UN NOME ENREDADO NO OLOR DO TEU PELO
SÓ ALGÚN RECORDO DA INFANCIA
A PRENDER UN BRILLO NOS OLLOS
MENTRES SE EXPANDE O XEO
COMO PLANICIE NO ÁRTICO
DESERTO
UNIVERSO
BALEIRO

Letra: Adaptación duns versos de Lorena souto
Spoken Word: Videopoema de Theresa P. Lousame
Música: Fanny & Alexander

7.- EN CADA FERIDA

Vencellámonos a varias persoas a un tempo
porque con cada unha a festa sucédese de novo;
non escatimamos nada, como nas boas casas:
afán, manxares, cólera.
Enchemos os pulmóns, abrimos as contras
                            Alba Cid 

CON CADA VERSO VOLTA UNHA IMAXE
EN CADA NOTA ECOA O SEU RISO
POR CADA ESTROFA BULEN AS VIAXES
QUE FIXEMOS PARA MANTERNOS VIVOS

SON COMA UN PICHEL QUE DESBORDA EN BAGOAS
CON CADA BATEMENTO DA MEMORIA
LUCES E TEBRAS QUE VOLTAN Á VIDA
VELLAS AMIGAS QUE PENSABA ESQUENCIDAS
AINDA VIVES EN MIN

RITMO SILABICO QUE CONFORTA A ALMA
ENTRANDO EN TRANCE, UN DERVICHE EN DANZA
RIMAS BOURANDO, PETANDO O CEREBRO
DEIXAN SEN TINO OS NOSOS DEMOS

CALQUERA ARRECENDO REVIVE O VIVIDO
CALQUERA SABOR, ACENO OU SONIDO
CO CAMBIO DE ESTACIÓN, COMA APARICIÓN
AO FECHAR OS OLLOS REVOLVE OS SENTIDOS

EN CADA FERIDA INSERIDO UN VERSO
UN BALSAMO MAXICO, BRUTAL E DENSO
QUE CAUTERIZA O NOSO SANGUE
FORRANDO A PELE, NON ABRE A CARNE

Spoken Word: Alba Cid
Letra e música: Fanny & Alexander

8.- CARREGAR O VACIO

ADAPTARSE A MORTE DUN FILLO
ASUMIR ESES ADEUS
É DEFORMAR PARA SEMPRE A CURVA DO SORRISO

ADAPTARSE A MORTE DUN FILLO
ATADO A UNHA LEI
É DEFORMAR PARA SEMPRE A CURVA DA VIDA

CHORAR SABEN OS VIOLINS
COMO LAIOS DUNHA NAI
AO FILLO MORTO. HAI UNHA VOZ QUE ME ATRAVESA
QUITAME O SER

CABELO SEN PENTEAR
PERNAS DE EGUA
OLLOS DE CUARZO FUMADO 
DEFORMAR CADA VERTEBRA

FACER UNHA CURVA NAS COSTAS
DE CARREGAR O VACIO
UN MANTRA LONGO
ACOMPAÑA AS PANTASMAS
O REZO DA NAI

Letra: Adaptación duns versos de Antía Otero e Charo Lopes 
Música: Fanny & Alexander

9.- MENTRES TODOS OS MEUS LIBROS ARDEN


PERDEREI A CABEZA O DÍA QUE NON VOS TEÑA CANDA MIN

É MÁIS:

PERDEREI A CABEZA


CAMIÑAREI SEN RUMBO

POLOS BORDOS DOS PRATOS ESPORTELADOS

CAMIÑAREI

POLO MURO PEQUENO DA HORTA

COMIDO POLO VERDELLO


FALAREI SOA

MÁIS DO QUE XA FALO

E PODE QUE DEIXE DE ME VESTIR

OU ME VISTA EN EXCESO


PERDEREI OS OLLOS.

O DÍA QUE VOS PERDA

PERDEREI TODO O QUE ME CINGUIU

O QUE FUN


PORQUE SEI, DESDE SEMPRE

QUE HEI PERDER A CABEZA

E A DOR SERÁ UNHA DOR PUNZANTE

E CONTINUA

NA COMISURA DOS OLLOS

NAS COSTURAS DO PEITO


— ENTÓN, XA SI

REBENTADO


EXPLOTAREI DE NEGRURA CARA DENTRO

E AS ESTELAS DOS VOSOS RETRATOS

QUEDARÁN CRAVADAS

NOS ÓRGANOS MÁIS DESCOÑECIDOS

— NOS RILES, NO FÍGADO

NOS PULMÓNS


SÓ SEI UNHA COUSA:

PERDEREI A CABEZA

O DÍA QUE NON ESTEADES COMIGO.

SEREI VIÚVA DE VIUVEZ IMPOSIBLE

MAIS NON ORFA

PORQUE AS ORFAS XA NON VISTEN LOITO

E EU


EU VESTIREI LOITO POR VÓS

E VESTIREI LOITO POR MIN.

DEIXAREI QUE AS TELLAS CAIAN

SOBRE AS CAIXAS DO PEIXE FRÍO

QUE CAIAN LIMÓNS ENORMES

DE TODAS AS ÁRBORES


PERDEREI A CABEZA.

É MÁIS:

PECHAREI A CASA COMO UNHA PANTASMA

POÑEREI TODO O OURO E DURMIREI CON EL

PORQUE AÍNDA TERÁ A VOSA CALOR

E UNHA VEZ Á SEMANA

CHAMAREI POR TELÉFONO A NÚMEROS DESCOÑECIDOS,

ABRIREI AS CARTAS

UNHA A UNHA

PARA DEIXALAS SEN LER


NON DIFERENCIAREI AS FOTOGRAFIAS DOS ESPELLOS

E O MEU CAMELIO MURCHARÁ

E O CHEIRO DA VERDURA MURCHARÁ

E A ROUPA LIMPA MURCHARÁ


COMIDA POLA ENFERMIDADE QUE NON TEN NOME

PERDEREI A CABEZA ATA VOLVERME INVISIBLE

E DEIXAREI NO ABANDONO

OS MEUS APELIDOS

O NOME CO QUE ME CONSTRUISTES

MENTRES TODOS OS MEUS LIBROS ARDEN


PORQUE ESES LIBROS NON SOUBERON PREPARAME PARA A DOR

NIN SOUBERON DA DEMENCIA

NIN ME CHAMARON POLO MEU NOME


A CAMA SEN FACER NOS SUCESIVOS CUARTOS

DAS SUCESIVAS NOITES

E O PELO AGROMANDO DESESPERADO

POLOS RECANTOS DO PATIO


PERDEREI A FALA

SUSTENTADA SOBRE VÓS

E TODAS AS REFERENCIAS E AS ESTRUTURAS

DETRÁS DELAS

-DAS REFERENCIAS, DAS ESTRUTURAS

CAIREI EU

VELLA, IDA, ENFERMA

CO PEITO ABERTO EN CANAL

POSTO A SOLLAR COMA OS CORVOS

NON TEREI CABEZA CANDO NON VOS TEÑA A VÓS

NON TEREI NOME NIN CASA


Versos e recitado: Lara Dopazo Ruibal
Música: Fanny & Alexander